Kiedyś marzyłam żeby zostać aktorką i co sezon wcielać się w inną osobę. Chciałam wykonywać ten specyficzny zawód by móc żyć innym życiem. Nie raz, nie dwa, ale wiele razy. Teraz wiem, że jestem na to zbyt nieśmiała.
Później dużo myślałam o powoływaniu do życia nowych osób. Innymi słowy wyśniłam sobie karierę pisarki. Bezsenne wieczory spędzałam na wymyślaniu nowych historii, których monotonny rytm kołysał mnie do snu. I z tego nic nie wyszło.
Jeszcze kilka lat temu zastanawiałam się jakby to było być kimś innym. Jak wyglądałoby moje życie gdyby mój charakter choć odrobinę się zmienił? Kim byłabym dzisiaj gdybym odznaczała się większą pewnością siebie? Jak potoczyłaby się moja historia? Teraz już o tym nie myślę.
Zmądrzałam?
Chyba nie.
Dorosłam?
Może.
Dzisiaj już wiem, że jedno życie to aż nadto. Bycie jedną osobą czasem wyczerpuje, a praca nad sobą mimo starań często nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Moja tożsamość - ja to suma wszystkich decyzji, tych dobrych i złych, wszystkich spotkanych na drodze ludzi i przypadków. JA to skomplikowane równanie bez rozwiązania i jednocześnie z tysiącem rozwiązań. Jestem kim jestem i nie warto udawać, starać się być kimś innym. Trzeba być dumnym z bycia sobą i zdawać sobie sprawę, że za moim JA kryją się niezliczone cierpienia i szczęścia, a do punktu, w którym znajduję się teraz prowadzi tylko jedna droga: MOJA niepowtarzalna historia.

Kiedyś marzyłam żeby zostać aktorką i co sezon wcielać się w inną osobę. Chciałam wykonywać ten specyficzny zawód by móc żyć innym życiem. Nie raz, nie dwa, ale wiele razy. Teraz wiem, że jestem na to zbyt nieśmiała.
Później dużo myślałam o powoływaniu do życia nowych osób. Innymi słowy wyśniłam sobie karierę pisarki. Bezsenne wieczory spędzałam na wymyślaniu nowych...

Często posiadam myśli, że chciałabym być kimś innym. Jest to typowe dla osób takich jak ja - trochę słabszych, poddających się presji i ciągle przejmujących się "że się nie uda". Z podziwem patrzę na ludzi, którzy wytrwale brną do celu w spełnianiu swych marzeń, postanowień i pragnień. Nie raz mam myśli, że chciałabym być na miejscu tej osoby. Że ma wszystko, czego pragnę ja. Jak to pisała Regina Brett w swojej książce pt. "Bóg nigdy nie mruga" , przeraża nas kiedy wyobrazimy sobie, jak długą drogę mamy do pokonania między startem, a metą. Wtedy pojawia się zazdrość do ludzi, którzy tę drogę pokonali,kiedy ja tak bardzo chciałabym być na ich miejscy, a przez strach wciąż nie przekroczyłam startu. Tak, chciałabym móc się choć na chwilę wcieli w osobę spełnioną. W taką, która czuje,że zrobiła w swoim życiu to czego najbardziej pragnęła, że jest z siebie dumna.

Często posiadam myśli, że chciałabym być kimś innym. Jest to typowe dla osób takich jak ja - trochę słabszych, poddających się presji i ciągle przejmujących się "że się nie uda". Z podziwem patrzę na ludzi, którzy wytrwale brną do celu w spełnianiu swych marzeń, postanowień i pragnień. Nie raz mam myśli, że chciałabym być na miejscu tej osoby. Że ma wszystko, czego pragnę...

Nieee, nigdy nie chciałam zmienić tożsamości. Lubię się i dobrze się ze sobą czuję. Jednakże raz -jeden jedyny zmieniłam tożsamość na 45 minut, aby napisać egzamin na studiach za męża.Zostałam Bartoszem, na auli wmieszałam się w tłum, napisałam pracę, otrzymałam 4,5. :D
To był wyczyn.

Nieee, nigdy nie chciałam zmienić tożsamości. Lubię się i dobrze się ze sobą czuję. Jednakże raz -jeden jedyny zmieniłam tożsamość na 45 minut, aby napisać egzamin na studiach za męża.Zostałam Bartoszem, na auli wmieszałam się w tłum, napisałam pracę, otrzymałam 4,5. :D
To był wyczyn.

Czy chciałabym zmienić tożsamość?Jeśli taka zamiana miała by polegać na przybraniu nowego imienia i nazwiska by chronić mnie jako autora książki, moją prywatność przed wścibskimi mediami,chorobliwie obsesyjnymi fanami to z pewnością chciałabym.Dawało by mi to też ogromną swobodę bo kiedy bym tylko chciała mogłabym "uśmiercić" drugą mnie, zakończyć w wybranym przez siebie momencie kariere i żyć sobie dalej.
Internet daje sposobność przez chwile bycia kimś innym, dzięki temu nie którzy mogą się poczuć lepiej. Warto jednak pamiętać by w tym się nie zatracać, bo może być to fatalne wskutkach. Jednak dla mnie nie jest, wole być osobliwą jednostką tego wirtualnego świata.

Czy chciałabym zmienić tożsamość?Jeśli taka zamiana miała by polegać na przybraniu nowego imienia i nazwiska by chronić mnie jako autora książki, moją prywatność przed wścibskimi mediami,chorobliwie obsesyjnymi fanami to z pewnością chciałabym.Dawało by mi to też ogromną swobodę bo kiedy bym tylko chciała mogłabym "uśmiercić" drugą mnie, zakończyć w wybranym przez siebie...

Teraz siedzę przed laptopem, jestem kimś innym, nie znacie mnie, ile mam lat, jaka jest moja płeć, gdzie pracuję i czy w ogóle pracuję.
Siedzę po drugiej stronie szklanego ekranu i mogę napisać tu właściwie wszystko, a równocześnie zostawić za sobą, na chwilę trudy dzisiejszego dnia, niemiłe spojrzenie koleżanki, przykrą uwagę szefa.
Anonimowość daje nam chwilę wytchnienia, która w dzisiejszym świecie, pełnym ciągłego " podglądania", bycia wiecznie "pod telefonem", gdzie chwila bycia "poza zasięgiem" jest tragedią.
W internetowym świecie anonimowość może być wyzwoleniem. Lecz w zależności od tego, do czego ta "anonimowość" jest nam potrzebna.

Teraz siedzę przed laptopem, jestem kimś innym, nie znacie mnie, ile mam lat, jaka jest moja płeć, gdzie pracuję i czy w ogóle pracuję.
Siedzę po drugiej stronie szklanego ekranu i mogę napisać tu właściwie wszystko, a równocześnie zostawić za sobą, na chwilę trudy dzisiejszego dnia, niemiłe spojrzenie koleżanki, przykrą uwagę szefa.
Anonimowość daje nam chwilę wytchnienia,...

Trudno znaleźć dziś użytkownika komputera, który nie korzysta z Internetu. Sieć stała się dla większości z nas niemal nieograniczoną kopalnią informacji, które błyskawicznie odnajdujemy i przyswajamy, ale brak fizycznego kontaktu internautów rodzi czasem poczucie anonimowości i bezkarności. Należy jednak pamiętać, że w sieci nigdy nie jesteśmy anonimowi w stu procentach. Zawsze gdy w wchodzimy na strony internetowe to zostawiamy tam mały nic nie znaczący ślad, lecz po nim można znaleźć dane każdego użytkownika, dlatego nigdy w sieci nie czułam się anonimowa, lecz zawsze pragnelam, by choć na jeden dzień zmienić swoją tożsamość i poczuć jak to jest być innym człowiekiem. Jak to jest nie być mną...

Trudno znaleźć dziś użytkownika komputera, który nie korzysta z Internetu. Sieć stała się dla większości z nas niemal nieograniczoną kopalnią informacji, które błyskawicznie odnajdujemy i przyswajamy, ale brak fizycznego kontaktu internautów rodzi czasem poczucie anonimowości i bezkarności. Należy jednak pamiętać, że w sieci nigdy nie jesteśmy anonimowi w stu procentach....

Oczywiście, że zastanawiałam się nad tym, by zmienić tożsamość. Wyobrażałam sobie siebie jako: podróżniczkę, szaloną artystkę, przykładną panią profesor, roztargnioną panią domu, kucharzyne z zamiłowania, która prowadzi jakieś małe bistro.
Lecz ja mam po trochu z każdej tej "osób".
Jednak na codzień muszę przybrać konkretną formę. Ludzie oczekują, że w odpowiednich sytuacjach będę się konkretnie zachowywać. Muszę porzucić szaleństwo, spontaniczność, zamiłowanie do sztuki, bo z tego nie wyżyję, bo to nie jest dorosłe zachowanie. Jednak gdy mam chwilę, znowu jestem roztargnioną sobą. Internet jest dla mnie sposobnością do stania się na chwilę prawdziwą mną. Nikt mi nie narzuca formy, tego jak powinnam wyglądać, zachowywać się.

Oczywiście, że zastanawiałam się nad tym, by zmienić tożsamość. Wyobrażałam sobie siebie jako: podróżniczkę, szaloną artystkę, przykładną panią profesor, roztargnioną panią domu, kucharzyne z zamiłowania, która prowadzi jakieś małe bistro.
Lecz ja mam po trochu z każdej tej "osób".
Jednak na codzień muszę przybrać konkretną formę. Ludzie oczekują, że w odpowiednich...

Oczywiście zastanawiałam się nad tym jakby to było gdybym zmieniła tożsamość. Jakby mnie oceniali ludzie, gdyby myśleli, że jestem innym człowiekiem, np. mam inną pracę, obracam się w innym towarzystwie, inaczej spędzam wolny czas itd. Ale czy to by miało sens? Jeśli coś nam się nie podoba w naszym życiu lepiej próbować zmieniać te elementy, zmieniać siebie a nie swoją tożsamość.

Oczywiście zastanawiałam się nad tym jakby to było gdybym zmieniła tożsamość. Jakby mnie oceniali ludzie, gdyby myśleli, że jestem innym człowiekiem, np. mam inną pracę, obracam się w innym towarzystwie, inaczej spędzam wolny czas itd. Ale czy to by miało sens? Jeśli coś nam się nie podoba w naszym życiu lepiej próbować zmieniać te elementy, zmieniać siebie a nie swoją...

Zmiana tożsamości od czasu do czasu byłaby czymś cudownym, nie sądzisz?!

Nie mówię o tym dlatego, że nie jestem dumna z tego kim jestem. Wręcz przeciwnie. Nie chciałabym być w swoim życiu nikim innym. Jednak czy czasem nie przychodzą do Ciebie momenty załamania, w których chciałbyś zapaść się pod ziemię? Co robisz w takich chwilach? Czy choć na chwilę nie próbujesz stać się kimś innym poprzez czytanie ulubionej książki, oglądanie ulubionego serialu czy wypicie kilku lampek ulubionego wina? Czy to nie pomaga Ci zapomnieć i odpocząć, chociaż na chwilę?

Ja mam takie momenty i nie wstydzę się do tego przyznać. Jest jednak miejsce, w którym bez względu na wszystko, zawsze staję się kimś innym. Miejsce, dzięki któremu wszystkie problemy znikają jak pstryknięcie palcem, chociaż nie mam za często okazji go odwiedzać, ze względu na konieczność przejechania całej Polski, żeby się w nim znaleźć. To miejsce to góry.

W górach wszystko jest inne. Czas płynie inaczej. Ja mogę stać się na chwilę kimś innym i nie myśleć o tym, co zostawiłam kilkaset kilometrów za sobą. Każdy z Nas potrzebuje takiego „resetu”, niezależnie od tego jak twardy się wydaje.

Mam więc dla Ciebie małą radę. Nie bój się od czasu do czasu zapomnieć o obowiązkach i zniknąć gdzieś na kilka dni. Nawet, jeśli uważasz, że świat się bez Ciebie zawali, to.. nie zawali się.

Dziwi Cię to co piszę? Spróbuj znaleźć swoje miejsce, w którym możesz odpocząć, a zobaczysz, o czym mówię.

Zmiana tożsamości od czasu do czasu byłaby czymś cudownym, nie sądzisz?!

Nie mówię o tym dlatego, że nie jestem dumna z tego kim jestem. Wręcz przeciwnie. Nie chciałabym być w swoim życiu nikim innym. Jednak czy czasem nie przychodzą do Ciebie momenty załamania, w których chciałbyś zapaść się pod ziemię? Co robisz w takich chwilach? Czy choć na chwilę nie próbujesz stać...

Ludzie się zmieniają. Wystarczy popatrzeć z perspektywy na niektóre z naszych zachowań, zwłaszcza tych sprzed lat. Przez to, że każde spotkanie zmienia nas w pewien sposób, tak samo jak okoliczności, których doświadczamy wydaje mi się, że zmiana naszej osobowości, a wiec i częściowo tożsamości jest czymś całkowicie naturalnym.
Tym co niegdyś determinowało tożsamość było imię wraz z uwzględnieniem jego znaczenia (dzieciom nadawano ich imiona dopiero po kilku latach), a samo miano mogło ewoluować wraz z rozwojem tego kto je nosił. Samo rozwiązanie jest dla mnie cudowne w swej prostocie.
Co więc sądzą na temat zmiany tożsamości- każdy z nas robi to nieświadomie niezliczoną ilość razy w ciągu życia. Jeśli nie czynimy z tego faktu sposobu by krzywdzić innych powinniśmy podejść do całości z należnym dystansem.

Ludzie się zmieniają. Wystarczy popatrzeć z perspektywy na niektóre z naszych zachowań, zwłaszcza tych sprzed lat. Przez to, że każde spotkanie zmienia nas w pewien sposób, tak samo jak okoliczności, których doświadczamy wydaje mi się, że zmiana naszej osobowości, a wiec i częściowo tożsamości jest czymś całkowicie naturalnym.
Tym co niegdyś determinowało tożsamość było...